Ik ben 36 jaar geleden gescreend door 15 paranormaal begaafden van een beroepsvereniging ‘mensen uit vak’ en door hen zijn mijn kwaliteiten (h)erkend.

Inmiddels werk ik 35 jaar als paranormaal genezer. En wat ik in deze tijd zeker heb

ervaren en geleerd is dat een genezer het moet hebben van zijn intuïtie en

praktijkkennis. Daar komt nog bij dat ik, wil ik aan de eisen van een hedendaagse beroepsvereniging voldoen, een studie van 4 jaar dien te volgen. Hier wordt mij

geleerd hoe ik met cliënten dien om te gaan en ook zaken als medische kennis,

kennis van het lichaam, enz.

Ik werk echter vanuit een heel andere visie. Wat mij steekt om aangesloten te mogen

zijn, is dat ik mij aan moet passen aan een opgelegd systeem, waar ik beslist niet

achter sta.

Kijk, bij iedere opleiding leer je beslist wat: echter, ik betwijfel of dit een verrijking

voor mijn werk zal zijn.

Een feit blijft dat ik een genezer ben, en geen god of tovenaar dus de wereld

verbeteren kan ik niet. Ik kan wel een eerste aanzet geven door mensen in hun eigen kracht (terug)

te brengen. Ik vind daarom dat je een paranormaal genezer op zijn prestatie moet beoordelen.